Mijn naam is Jacqueline, ik ben geboren op een koude winterdag in 1976 en voor sommige mensen ben ik Jacque, Jacky, Miss J, J. of Jacx. Al op jonge leeftijd droomde ik van ‘de wereldzeeën bevaren’, maar mijn ouders vonden het een beter idee dat ik eerst maar eens een tijdje naar school zou gaan. Ik volgde hun advies uiteraard keurig op, ondanks dat ik me op school vaak flink verveelde. Dit compenseerde ik met uren ‘reizen’ over de velden achter ons huis of door de interculturele straten bij ons in de wijk. De dromen die ik, vaak op mijn rug liggend en naar de wolken starend, droomde zouden werkelijkheid worden. Daar had ik toen alleen nog geen idee van…
Boerleuk en ik genietend van ons buitenleven.
Nog geen zes weken nadat ik mijn studie Sociaal Pedagogische Hulpverlening afrondde, vertrok ik naar Australië om me zo’n twaalf uur per dag bezig te houden met zang en jazzgitaar. Weer terug in Nederland, met veel [lees: heel heel veel] eelt op mijn vingers, kon ik alleen niet goed aarden en besloot ik om naar Zuid-Afrika te gaan. Ik ontmoette daar prachtige opa’s, oma’s, vaders en moeders in een sloppenwijk om de hoek en leerde de meest bijzondere straatkinderen kennen, die zonder moeite mijn hart in kropen. Ik genoot ervan om het leven met al deze mooie mensen te delen en om van hen te leren. Vijf jaar later zat mijn werk er echter op en verhuisde ik terug naar Nederland. Geboeid door alle gebruiken en gewoonten van de verschillende culturen in zuidelijk Afrika, begon ik aan een studie interculturele communicatie, werkte ik in Amerika mee aan het opzetten van een klein community project en deed ik een korte onderzoeksreis naar Haïti en de Dominicaanse Republiek. Deze reis veranderde mijn leven en was het begin van mijn huidige werk om hulp te bieden aan slachtoffers van mensenhandel en om hun zelfredzaamheid op een [gelijk]waardige manier te vergroten.
In 2010 kwam ik dan eindelijk voor goed terug naar Nederland. In Friesland vond ik een allerleukst huisje en na een jaar besloot ik om daar voor altijd te blijven wonen. Ware het niet dat mijn leven heel vaak anders loopt dan gepland. Ik ontmoette namelijk zomaar ineens de leukste, grappigste, wijste, knapste en liefste boer van de wereld, die niet bepaald om de hoek woonde. Toen we na heel wat reisuren zin hadden om te trouwen, moest er dus toch maar weer verhuisd worden. Ik pakte begin 2015 mijn koffers en vertrok naar de prachtige biologische boerderij van de beste boer. Daar ben ik nu boerin, of in ieder geval een heuse wannabe. Het buitenleven, de zorg voor alle dieren én de tractor waar ik op rond mag crossen maken me blij en zijn een welkome afwisseling van mijn dagelijkse werk.
MY BO(ER)HEMIAN LIFE gaat over het leven dat ik, samen met boerleuk en anderen, in vrijheid verlang te leven. Onconventioneel en vrij van alles wat door gewoonten of vaste patronen is bepaald. Maar ook gaat MY BO(ER)HEMIAN LIFE over alle mooie, waardevolle en grappige [lees: soms hilarische] avonturen die we hier op de boerderij meemaken en de dingen die ik doe om mijn leven genietend vorm te geven. Ik hou van schrijven, teenslippers, pure voeding, fotografie, vriendschap, muziek, schaterlachen, lezen en thee. Ook hou ik ervan om met elkaar te leren. Daarom deze blog, om leven te delen en anderen te inspireren.