Het is al weer een tijdje geleden dat ik hier geschreven heb. De reden hiervoor was, dat ik voor een periode van zes maanden een sabbatical heb gehad. Het was nodig en het was een ontzettend goede tijd. Een tijd waarin ik tot rust gekomen ben op een manier die ik heel lang niet ervaren had, een tijd die me heeft stilgezet bij wat ik werkelijk waardeer in het leven. Maar ook bij wat ik vooral niet meer wil en ook niet meer ga doen.
Ik heb opgezien tegen het schrijven van deze blog, omdat de digitale wereld vaak zo hard en ongenuanceerd is. Toch schrijf ik nu, omdat ik heel graag mensen inspireer met mijn verhaal. Soms door middel van een blog, op andere momenten door een lekker recept te posten of zomaar een verhaaltje over het leven op onze biologische boerderij te delen. Maar eerst even terug naar mijn sabbatical.
Hoewel een sabbatical kan betekenen dat je helemaal niets doet en alleen maar uitrust, heb ik deze periode gebruikt om samen met mijn huisarts en een orthomoleculair therapeut en coach [die behoorlijk fijn samenwerken!] mijn lijf en leden weer eens even goed te laten checken. Een jaar of twee geleden is mijn schildklier genezen dankzij een radicale sapkuur, maar toch begon ik weer uit de dijen. Niet echt logisch als je gezond eet en leeft. Daarom toch maar weer eens alles laten testen en na flink wat bloedonderzoek en een laaaaaange vragenlijst invullen, werd duidelijk dat mijn lichaam ondanks een nog steeds goedwerkende schildklier (hoera!) simpel gezegd niet in balans was. De onderliggende oorzaak was [voornamelijk onbewuste en langdurige] stress, met alle lichamelijke, emotionele en geestelijke gevolgen van dien. Mijn hart was moe. Zo moe dat ik een paar weken voordat ik koos om een sabbatical te gaan ‘vieren’ met een ambulance ben afgevoerd omdat het erop leek dat ik een hartinfarct had. Gelukkig was het dat niet, maar duidelijk was dat er verandering in mijn leven nodig was. En daarin is inmiddels al veel gebeurd, waar ik heel blij mee ben. De kunst is nu om alles wat ik geleerd heb de afgelopen maanden toe te blijven passen in mijn leven, en dat is proces.
Er is vooral in mijn binnenste veel veranderd; in mijn hart en in mijn denken. Voornamelijk met betrekking tot wat ik van mezelf verwacht en hoe ik over mezelf denk. Het is heel fijn om inmiddels niet meer zoveel van mezelf te moeten en om de lat een stukje lager te leggen. Het komt er denk ik op neer dat ik me minder laat leven door mijn eigen eisen en verwachtingen en door wat [ik denk dat] anderen van mij verwachten, waar voor mij ook social media bij hoort en de wereld die vaak zo haastig en vluchtig is.
Naast dat ik mijn dagen met veel stilte en rust ben gaan vullen, is ook mijn voeding de afgelopen periode behoorlijk aangepast. Met name de hoeveelheid die ik eet. Ik bleek namelijk veel te weinig te eten, wat ik [stap voor stap] nu langzaam leer te veranderen. Ik vind dat een behoorlijke uitdaging maar ik zie hoe goed het mijn ‘zijn’ doet, waardoor ik vastberaden ben om vol te houden en gewoonweg nog gezonder te worden. Er zijn ook aanpassingen gemaakt in wát ik eet en hoe vaak ik eet, waar je misschien wel meer over zult lezen in blogjes die ik schrijf. We hebben een manier van eten gevonden die goed bij mijn lichaam en mijn manier van leven lijkt te passen. Ik val inmiddels af door meer te eten, meer te rusten, meer te slapen en anders te bewegen. En ik hoop dat mijn verhaal je zal inspireren. Niet om te leven zoals ik, maar om te ontdekken wie jij bent, wat bij jou past en hoe jij gezonder en sterker kunt worden.
Nog steeds kook ik graag en maak ik bijna alles wat we eten zelf. Best wat ingrediënten die ik voor mijn sabbatical at, eet ik alleen niet meer, waardoor recepten vanaf nu op een ‘andere kleur’ zullen krijgen. Misschien denk je nu: “Huh? Maar je at al zo gezond!” Dat deed ik denk ik ook, maar nu ik nog beter begrijp hoe mijn lichaam in elkaar zit, kan ik voeding nog beter op mijn lichaam afstemmen, met als gevolg dat ik me tussen mijn oren maar ook lichamelijk stukken beter voel. Natuurlijk eten we hier in huis nog net zo lekker als voorheen en ik hoop anderen ook in dit ‘nieuwe seizoen’ te blijven inspireren.
De titel van deze blog is ‘Een nieuw begin’, wat de indruk kan wekken dat alles zomaar ineens nieuw en anders geworden is. Maar dat is natuurlijk niet zo, want het hele proces waar ik doorheen ga, en gegaan ben, gaat gepaard met worstelen, tranen en strijd. Maar ook met heel veel verwondering, dankbaarheid, vreugde en vrede. Het is net het leven zeg maar 😉 waarin we de ene voet voor de andere zetten om te ontdekken wie we werkelijk zijn en hoe we anderen werkelijk kunnen liefhebben. Althans, voor mij is dat waar het leven om gaat. En hoewel mijn leven er inmiddels behoorlijk anders uitziet dan bijvoorbeeld een jaar of vijf jaar geleden, is ook dat ‘gewoon’ deel van het proces dat ik leven noem.
Ik zie ernaar uit om weer meer te gaan schrijven. Inspirerende en doodgewone hersenspinsels over liefde, leven, rust, God, delen, geven, zoeken en vinden. Feel free to join me on my journey, be inspired and please [!] continue to inspire me. Je kunt me op Facebook en Instagram ook vinden.
Tot binnenkort!