Toekomstmuziek

Veel dromen heb ik geleefd, maar ook zijn er nog heel veel die vol verwachting wuiven aan de horizon. Wanneer ik die dromen zie, wordt het meestal heel stil in mijn hart. Maar soms hoor ik de muziek waarop ze dansen: uitnodigend en bevrijdend. Bij het horen van mijn toekomstmuziek deint mijn hart zonder nadenken mee op het ritme van vrijheid.

Eén, twee, drie, één, twee, drie…
Onhandig geef ik me over en langzaam laat ik me meevoeren.
Maar terwijl ik de hartslag van hoopvol verlangen volg, probeert angst mij te weerhouden van mijn volgende stap. Eén, twee, drie, één, twee…..
Ik kijk om, zie wat ik achterlaat en heel even lijkt het alsof ik de zekerheid van wat geweest is hoor huilen in de wind. Alsof ze wil dat ik bij haar blijf. Terwijl ik verder van haar verwijderd raak, gaan mijn gedachten naar haar terug. Ik herinner me haar ogen die als geen ander mijn ziel ontvingen. Ik vertrouwde me aan haar toe en nu laat ik haar achter. Ik voel hoe mijn tranen een weg banen naar de aarde en mijn voeten bewegen richting de horizon. Onwennig laat ik zekerheid achter in de velden van herinnering. Ik blijf haar ogen zoeken, totdat ik ze niet meer zie.

Ik strek mij met wankelende moed uit naar dat wat komt, en zacht fluistert vertrouwen mij toe dat ik ook aan de nieuwe horizon ogen zal ontmoeten die mijn ziel zullen raken. Deze woorden geven mij moed en opnieuw geef ik mij over aan mijn toekomstmuziek.